Een Week van Verlies en Viering

Een bijzondere week vol emoties en inzichten

Week 41 was voor mij alles behalve een gewone week. Het begon al met gemengde gevoelens, omdat ik vrijdag een begrafenis had van mijn moeders oudste zus. Hoewel ik mijn tantes en neven niet vaak zie, vond ik het vooral zwaar om mijn moeder verdrietig te zien. Het is op zulke momenten dat je gaat nadenken over je eigen ouders, en het gevoel krijgt dat je hoopt hen niet te vroeg te verliezen. Mijn tante werd slechts 70 jaar, wat voor mijn gevoel nog jong is. Na de begrafenis kwamen we allemaal samen, en ondanks het verdriet voelde het ook als een soort reünie. Ik zag familieleden die ik al vijftien jaar niet meer had gezien, en dat had toch wel iets moois.

Reflectie met de psycholoog

Dinsdagochtend had ik weer een sessie bij de psycholoog. Hoewel ik dacht dat ik mijn herseninfarct volledig had geaccepteerd, kom ik er steeds meer achter dat er toch nog dingen zijn waar ik mee worstel. Het is fijn om met mijn psycholoog hierover te praten, en achteraf had ik misschien wel eerder moeten beginnen met deze gesprekken. Eerder dit jaar had ik nog een afspraak afgezegd omdat ik dacht dat alles wel goed ging, maar nu zie ik in dat ik toen eigenlijk gewoon de confrontatie wilde vermijden. Nu ik het proces ben aangegaan, voel ik me daar steeds beter bij.

Een onverwachte verrassing tijdens de lunch

Later die dinsdag, nadat ik thuis was gekomen van de psycholoog, belden mijn ouders met een spontane uitnodiging voor lunch in de stad. Ondanks dat ik me een beetje vermoeid voelde en een lichte verkoudheid had, besloot ik toch mee te gaan. En daar heb ik geen spijt van gehad! Ik genoot van een heerlijke pita gyros, maar het hoogtepunt was toch dat mijn ouders me vertelden dat ik mijn verjaardagscadeau mocht uitzoeken.

We gingen naar de Amac, waar ik totaal verrast werd met een nieuwe iPad Air en een origineel toetsenbord. Ik was er echt even stil van en voelde me ontzettend dankbaar voor de steun die mijn ouders me altijd geven.

Grenzen aangeven bij sociale activiteiten

Zaterdag was ik uitgenodigd voor de verjaardag van een vriendin. Aan het eind van de avond ging de groep nog de stad in, maar dit keer besloot ik niet mee te gaan. Normaal zou ik altijd ja zeggen, maar ik had met mezelf afgesproken om mijn grenzen te bewaken. Omdat ik wist dat ik de volgende dag mijn eigen verjaardag zou vieren, voelde het als de juiste keuze om mijn energie te sparen. Deze beslissing gaf me het gevoel dat ik controle kreeg over mijn energie, en dat was een belangrijke stap in mijn proces van persoonlijke groei.

Het leren omgaan met mijn energie en het aangeven van grenzen heeft me ook geholpen om meer rust en overzicht te vinden in mijn dagelijks leven. Ik ben begonnen met het maken van een dagplanning, iets waar ik eerst echt een hekel aan had. Maar ik merk nu dat het me helpt om mijn tijd beter te verdelen en niet constant over mijn grenzen heen te gaan. Het is een proces, maar het geeft me steeds meer rust en structuur, wat uiteindelijk erg goed voor me werkt.

Verjaardag en Lara’s taart moment

Zondag was het mijn verjaardag, en ik heb die dag gezellig thuis gevierd met mijn ouders, mijn broers, hun partners en kinderen. Het was fijn om iedereen bij elkaar te hebben. Mijn neefje en nichtjes waren heerlijk rustig aan het kleuren achter in de kamer, terwijl wij aan de taart zaten. Het voelde ontspannen en huiselijk, precies zoals ik het wilde.

’s Ochtends begon ik de dag lekker rustig. Ik voelde me prima en heb zelfs nog wat Mahjong gespeeld op mijn tablet, wat me altijd helpt om tot rust te komen.

Maar zoals wel vaker, begon ik ongeveer een uur voordat iedereen kwam wat duizelig te worden. Gelukkig had ik paracetamol bij de hand, en toen iedereen er eenmaal was, zakte dat gevoel weg.

Het was een gezellige middag met taart en een borrelplank vol lekkere hapjes.

's Avonds zijn mijn ouders en mijn middelste broer met zijn gezin blijven eten. Hoewel ik frietjes met snackjes had klaargemaakt, zat iedereen eigenlijk nog wel vol van de taart en de hapjes. Het voelde als een gezellige afsluiting van de dag, en ik vond het fijn om nog wat extra tijd met mijn familie door te brengen.

Lara's kwarktaart moment was natuurlijk ook een hoogtepunt. Terwijl ik de taart in de koelkast wilde zetten, glipten er twee stukjes van het bord op de grond. Lara, mijn trouwe biologische stofzuiger, stond al klaar en had binnen no-time een stukje te pakken. Het was een grappig moment dat voor wat extra vrolijkheid zorgde op mijn verjaardag.

Gezondheid en beweging

De vermoeidheid die ik aan het begin van de week voelde, bleek helaas niet zomaar te verdwijnen. Ik kreeg een lichte verkoudheid, en besloot daarom niet te gaan sporten deze week. Wel heb ik trouw mijn wandelingen met Lara gemaakt – drie keer per dag, zoals altijd. We wandelden in de ochtend, middag en avond, waarbij de langere wandeling vaak zo'n 45 tot 60 minuten duurt. Daarnaast heb ik een window washer gekocht om mijn ramen te zemen, omdat ik dat normaal echt een hekel aan heb. Dit apparaat maakte het zemen een stuk leuker, en het voelde zelfs als een goede cardio-oefening toen ik helemaal bezweet raakte.

Een week vol groei en balans

Terugkijkend op deze week besef ik hoe belangrijk het is om grenzen te bewaken en tegelijkertijd te genieten van de mooie momenten die onverwacht op je pad komen. Of het nu gaat om moeilijke gesprekken, persoonlijke reflecties, alles draagt bij aan mijn groei. Het is soms een uitdaging, maar ik merk steeds meer dat het bewaken van balans in mijn leven – zowel fysiek als mentaal – me sterker maakt.