Vakantie met twee hoofden vol prikkels - hoe wij het aanpakten

Op vakantie beide met NAH - onze eerste keer samen naar Sicilië

Soms is een vakantie meer dan alleen ontspanning. Soms is het een reis vol herinneringen, uitdagingen en verrassingen. Zeker als je samen reist en allebei leeft met NAH.

We hadden allebei twee weken vrij en besloten samen op vakantie te gaan. Toen we Sicilië als optie zagen, wisten we meteen dit wordt het. Geen van ons was er eerder geweest.

Voorbereiding met een hoofd vol spanning

De weken voor vertrek voelden we allebei de spanning oplopen. Er moest veel geregeld worden en dat gaf onrust. Eric kreeg vaker last van oog migraine, iets wat bij hem opspeelt als zijn hoofd te vol raakt. Alles moest tot in detail voorbereid zijn, en dat deden we dan ook. We controleerden alles meerdere keren: koffers, handbagage, medicatie, papieren. Zelfs onze backpacks waren met zorg ingedeeld. Dat gaf rust, maar vroeg ook veel energie.

Lindy heeft diabetes type 1, wat ook extra voorbereiding vergde. Hoe zouden ze bij de douane reageren op haar insulinepomp? In Nederland gaat dat altijd goed, maar in het buitenland is dat soms minder vanzelfsprekend.

Een lange reis en te veel prikkels

De reis was lang en vermoeiend. We stonden vroeg op, vlogen pas in de avond en kregen ook nog vertraging. Toen we eindelijk landden in Catania, voelde de warme, vochtige lucht als een zware deken. Overal om ons heen klonken drukke Italiaanse stemmen. Daarna volgde nog een busrit van ruim anderhalf uur naar het hotel.

Het was bijna middernacht toen we aankwamen. We verlangden alleen nog naar een verfrissende douche en een schoon bed. Maar er bleek een waterstoring te zijn. Geen druppel water. Geen douche. We waren overprikkeld, moe en behoorlijk gefrustreerd. Toch zijn we uiteindelijk wat gekalmeerd en in slaap gevallen.

Ons eigen ritme vinden

De volgende ochtend eerst wel lekker kunnen douchen en besloten we verder rustig aan te doen. We bleven bij het hotel, lagen op het privéstrand en namen af en toe een verkoelende duik in zee. De spanning van de reis zat nog duidelijk in ons lichaam.

We hadden voor de opvolgende dagen gelukkig excursies gepland die vroeg op de dag begonnen. In de ochtend was het merkbaar koeler en rustiger dan in de middag, wat fijn was. Zo konden we de rust op de locaties ervaren, en daarna de middag gebruiken om op te laden in onze kamer of aan het strand. Sommige excursies duurden echter ook tot in de middag. Die vroegen duidelijk meer van ons. Na zo’n dag hadden we echt tijd nodig om bij te komen.

Het vroege ritme werkte goed voor ons. Vaak lagen we al tussen acht en negen uur ‘s avonds in bed. We sliepen snel en werden de volgende ochtend uitgerust wakker. Dat gaf ons de ruimte om te genieten, zonder onze grenzen te overschrijden. Het voelde bijna vanzelfsprekend hoe goed we hierin op elkaar afgestemd waren.

Leren omgaan met prikkels

Tijdens het eten merkten we hoe prikkelend het hotel was. Veel mensen, lawaai, een druk buffet. We zochten daarom altijd een rustig plekje buiten of ergens in een hoek binnen. Voor een volgende vakantie willen we hier bewuster op letten bij het kiezen van een verblijf.

De magie van onverwachte momenten

Zelfs met alle planning en aandachtspunten hebben we samen intens genoten. De hike op de Etna was een van de hoogtepunten. We liepen over zwart lavagesteente en zelfs door een stuk van een krater. Boven op de berg stonden we stil en kusten elkaar. Alles om ons heen vervaagde even. We namen een lavasteen mee naar huis als aandenken.

Voor Lindy had deze plek een extra betekenis. Haar moeder overleed tweeënhalf jaar geleden en had ooit precies deze plek bezocht. Daar, in het surrealistische zwarte landschap, voelde Lindy haar heel dichtbij. Het gaf het moment een diepe lading van verbondenheid.

Ook Ortigia verraste ons. Dit charmante schiereiland met zijn smalle straatjes en indrukwekkende gebouwen had een bijzondere sfeer. Aan het eind van de dag maakten we spontaan een boottocht langs grotten. Tot onze verbazing zaten we helemaal alleen met de kapitein. Het voelde als een geschenk.

In de barokstad Noto gebeurde nog iets onverwachts. Op een terras vroegen we de ober om een foto van ons te maken. Lachend wees hij naar een vriend verderop. “Mijn vriend is fotograaf hij maakt betere foto’s.” Even later nodigde de fotograaf ons uit om zijn atelier te bezoeken. We twijfelden kort, maar besloten te gaan. Binnen hingen prachtige kunstwerken. We kochten een foto tekening als herinnering. Die krijgt straks een bijzondere plek in ons huis als we ooit gaan samenwonen. Een tastbare herinnering aan een onverwacht mooi moment.

Wat we leerden – en graag delen

Deze vakantie bracht ons niet alleen mooie herinneringen, maar ook inzichten die we meenemen naar een volgende reis. Misschien heb jij er ook iets aan, zeker als je met NAH reist of moet letten op vermoeidheid en prikkelverwerking.

• Plan activiteiten in de ochtend en laat de middag vrij om te rusten
• Kies een verblijf dat past bij jouw behoefte aan rust en weinig prikkels
• Accepteer dat niet alles perfect hoeft te zijn,soms moet je loslaten
• Geef het aan als iets te veel is,zorg goed voor jezelf en voor elkaar
• Volg je eigen ritme, voor ons betekende dat vroeg slapen, vroeg opstaan
• Sta stil bij wat een plek voor je betekent,dat verdiept de ervaring
• Laat ruimte voor spontane momenten juist die blijven het langst bij

Dit verhaal is van ons samen. Geschreven met liefde, herinnering en een beetje overprikkeling, precies zoals onze vakantie ook echt was. We kijken ernaar uit om vaker samen te schrijven.

Wil je na deze blog nog iets verder lezen?